Een teken van leven!
Door: Marjolein
Blijf op de hoogte en volg Judith & Marjolein
23 September 2016 | Zuid-Afrika, Tugela Ferry
Sawubona!
Sorry, sorry, sorry.. Zoals vooraf al verwacht, hebben wij geen internet in ons huisje. Vandaar dat het lang geduurd heeft voordat deze eerste blog online kon.
We zitten inmiddels al bijna vier weken in Tugela Ferry, een klein dorpje in toch wel een beetje the middle of nowhere. We wonen in een klein huisje op het terrein van een weeshuis, waar negen kinderen wonen. Vijf van deze kinderen zijn (inmiddels) gezond, maar vier kinderen wonen apart en hebben een ernstige aandoening. Hier schrokken wij bij aankomst best wel van. Ons huisje is prima. Beide een eigen slaapkamer en een badkamer, keuken en eettafeltje. Inmiddels zijn we al goed ingeburgerd, al blijven onze huisdieren nog een beetje wennen.... Kakkerlakken, kikkers en spinnen... Gelukkig hebben we onze 'watchmen', Baba, die ze met liefde voor ons vangt. Daarnaast worden we ook lekker technisch, en repareren we zelfs al onze eeuwig stromende kraan met tiewrap en spannen we onze eigen waslijnen, dwars door Judith's slaapkamer.
We lopen stage op de verloskamers van het Church of Scotland Hospital. Het 'Maternity' gebouw is apart van het hoofdgebouw en heeft een verlosafdeling, kraamafdeling, neonatologie en een antenatale afdeling, waar de vrouwen eerst verblijven totdat ze voldoende ontsluiting hebben en de weeën goed doorzetten. 's Ochtends begint de dag met samen zingen op de kraamafdeling. Bijna alle verpleegkundigen en vroedvrouwen zingen en bidden mee. Als wij niet bij een bevalling staan met dit gezang op de achtergrond, proberen we hier ook bij te zijn. Een goed begin van de dag, waar alle patiënten en rondlopende katten van kunnen meegenieten (:
De eerste drie stageweken zitten er al weer op! Wat een wereld hier... We genieten enorm van alles wat we mee maken, maar we staan ook vaak genoeg met tranen in onze ogen toe te kijken wat er wel niet allemaal gebeurt. Voor de lezende vroedvrouwen, vliezen breken bij 2 cm ontsluiting met harttonen van 54 en een niet aandrukkend hoofd, klinkt niet als een goed plan, maar wordt hier toch gewoon gedaan. We dachten dat dit baby'tje voor onze neus zou sterven... Daarnaast zien we veel tienerzwangerschappen en hebben veel vrouwen HIV. Ondanks dat we ons hier zo goed mogelijk beschermen, heeft Marjolein toch een ongelukje gehad waardoor ze aan de medicatie zit. Gelukkig bijna geen bijwerkingen, maar de test bij thuiskomst zal toch wel even spannend zijn.
We hebben inmiddels beide al 37 bevallingen in totaal, waarvan 24 hier gedaan! De dagen zijn over het algemeen ontzettend druk. Veel puffende vrouwen op de gang, met enkel een soort papieren 'handdoek' om. Als alle zes kamers bezet zijn, moeten de pas bevallen vrouwen meteen weer in de benen, zodat de volgende weer op het bed kan, met vaak bloed van de vorige er nog aan. Een dag met beide 2 bevallingen voor ons, een goede dag! Daarnaast hebben we al meer dan 10 keizersnedes gezien. Na een bevalling of keizersnede, doen we de controles bij de baby en geven we een mutsje en een rompertje. De moeders zijn hier ontzettend blij mee! Weinig gaat hier steriel, alles gaat op z'n tijd. De vroedvrouwen zijn meestal aardig tegen ons, maar slaan gerust de barenden en schreeuwen hard tegen hen, vaak niet eens op de kamer maar van achter de balie. Gelukkig is er een arts uit Congo die vaak hetzelfde denkt als wij en ook zijn frustraties deelt en de vroedvrouwen durft aan te spreken. Dit doet ons vaak goed. Zo pleit hij er ook voor dat moeder en baby zo snel mogelijk weer samen zijn na een keizersnede, en dat de baby niet vier uur op zijn moeder en voeding moet wachten, zoals vaak het geval is. Aan ons dan ook vaak de leuke taak om de baby's naar de kraamafdeling te brengen. In onze eerste blog schreven we dat we hoopten te leren hechten en knippen, en inmiddels hebben we dit al een aantal keer mogen doen. Omdat iedereen hier op een andere manier hecht, moeten we onze eigen weg hier nog een beetje in vinden.
De dagen vliegen hier voorbij. Onze diensten beginnen om 06:45u, nadat we onze wandeling van 20 minuten naar stage hebben gemaakt. De shiften duren tot 18:00u. Doordat we nu eigenlijk al te veel uren hebben gemaakt, maken we sinds deze week iets kortere dagen, als het tenminste rustig is. In de weekenden doen we boodschappen, wat bijna als een dagtaak voelt, omdat ook dit lopend moet (40 min heen en 40 min terug met tig liter water). Daarnaast gaan we hier op zondagochtend naar de kerk. Het zingen is een feestje hier, maar helaas zingen ze alleen in Zulu. We hebben trouwens al heel wat woorden bijgeleerd! Met het begeleiden van een bevalling redden we ons al aardig in deze taal (: We hebben zelfs Zulu namen gekregen van de vroedvrouwen. Judith wordt Zinhle genoemd (uitgesproken als zintslee met een soort klakkende s) en Marjolein Mbali (uitgesproken als mumbaalie).
We genieten en hebben het gezellig! In onze spaarzame vrije uurtjes kijken we vaak 'Love Child', een serie over uiteraard een verloskundige in de jaren '70. We hebben eigenlijk nog geen tijd gehad om heimwee te kunnen krijgen. We mogen hier dankbaar werk doen, en genieten van ieder mooi baby'tje dat we weer op deze wereld mogen verwelkomen. We hopen dat er nog veeeel mogen volgen!
Lieve groetjes uit Zuid-Afrika,
Judith en Marjolein
Sorry, sorry, sorry.. Zoals vooraf al verwacht, hebben wij geen internet in ons huisje. Vandaar dat het lang geduurd heeft voordat deze eerste blog online kon.
We zitten inmiddels al bijna vier weken in Tugela Ferry, een klein dorpje in toch wel een beetje the middle of nowhere. We wonen in een klein huisje op het terrein van een weeshuis, waar negen kinderen wonen. Vijf van deze kinderen zijn (inmiddels) gezond, maar vier kinderen wonen apart en hebben een ernstige aandoening. Hier schrokken wij bij aankomst best wel van. Ons huisje is prima. Beide een eigen slaapkamer en een badkamer, keuken en eettafeltje. Inmiddels zijn we al goed ingeburgerd, al blijven onze huisdieren nog een beetje wennen.... Kakkerlakken, kikkers en spinnen... Gelukkig hebben we onze 'watchmen', Baba, die ze met liefde voor ons vangt. Daarnaast worden we ook lekker technisch, en repareren we zelfs al onze eeuwig stromende kraan met tiewrap en spannen we onze eigen waslijnen, dwars door Judith's slaapkamer.
We lopen stage op de verloskamers van het Church of Scotland Hospital. Het 'Maternity' gebouw is apart van het hoofdgebouw en heeft een verlosafdeling, kraamafdeling, neonatologie en een antenatale afdeling, waar de vrouwen eerst verblijven totdat ze voldoende ontsluiting hebben en de weeën goed doorzetten. 's Ochtends begint de dag met samen zingen op de kraamafdeling. Bijna alle verpleegkundigen en vroedvrouwen zingen en bidden mee. Als wij niet bij een bevalling staan met dit gezang op de achtergrond, proberen we hier ook bij te zijn. Een goed begin van de dag, waar alle patiënten en rondlopende katten van kunnen meegenieten (:
De eerste drie stageweken zitten er al weer op! Wat een wereld hier... We genieten enorm van alles wat we mee maken, maar we staan ook vaak genoeg met tranen in onze ogen toe te kijken wat er wel niet allemaal gebeurt. Voor de lezende vroedvrouwen, vliezen breken bij 2 cm ontsluiting met harttonen van 54 en een niet aandrukkend hoofd, klinkt niet als een goed plan, maar wordt hier toch gewoon gedaan. We dachten dat dit baby'tje voor onze neus zou sterven... Daarnaast zien we veel tienerzwangerschappen en hebben veel vrouwen HIV. Ondanks dat we ons hier zo goed mogelijk beschermen, heeft Marjolein toch een ongelukje gehad waardoor ze aan de medicatie zit. Gelukkig bijna geen bijwerkingen, maar de test bij thuiskomst zal toch wel even spannend zijn.
We hebben inmiddels beide al 37 bevallingen in totaal, waarvan 24 hier gedaan! De dagen zijn over het algemeen ontzettend druk. Veel puffende vrouwen op de gang, met enkel een soort papieren 'handdoek' om. Als alle zes kamers bezet zijn, moeten de pas bevallen vrouwen meteen weer in de benen, zodat de volgende weer op het bed kan, met vaak bloed van de vorige er nog aan. Een dag met beide 2 bevallingen voor ons, een goede dag! Daarnaast hebben we al meer dan 10 keizersnedes gezien. Na een bevalling of keizersnede, doen we de controles bij de baby en geven we een mutsje en een rompertje. De moeders zijn hier ontzettend blij mee! Weinig gaat hier steriel, alles gaat op z'n tijd. De vroedvrouwen zijn meestal aardig tegen ons, maar slaan gerust de barenden en schreeuwen hard tegen hen, vaak niet eens op de kamer maar van achter de balie. Gelukkig is er een arts uit Congo die vaak hetzelfde denkt als wij en ook zijn frustraties deelt en de vroedvrouwen durft aan te spreken. Dit doet ons vaak goed. Zo pleit hij er ook voor dat moeder en baby zo snel mogelijk weer samen zijn na een keizersnede, en dat de baby niet vier uur op zijn moeder en voeding moet wachten, zoals vaak het geval is. Aan ons dan ook vaak de leuke taak om de baby's naar de kraamafdeling te brengen. In onze eerste blog schreven we dat we hoopten te leren hechten en knippen, en inmiddels hebben we dit al een aantal keer mogen doen. Omdat iedereen hier op een andere manier hecht, moeten we onze eigen weg hier nog een beetje in vinden.
De dagen vliegen hier voorbij. Onze diensten beginnen om 06:45u, nadat we onze wandeling van 20 minuten naar stage hebben gemaakt. De shiften duren tot 18:00u. Doordat we nu eigenlijk al te veel uren hebben gemaakt, maken we sinds deze week iets kortere dagen, als het tenminste rustig is. In de weekenden doen we boodschappen, wat bijna als een dagtaak voelt, omdat ook dit lopend moet (40 min heen en 40 min terug met tig liter water). Daarnaast gaan we hier op zondagochtend naar de kerk. Het zingen is een feestje hier, maar helaas zingen ze alleen in Zulu. We hebben trouwens al heel wat woorden bijgeleerd! Met het begeleiden van een bevalling redden we ons al aardig in deze taal (: We hebben zelfs Zulu namen gekregen van de vroedvrouwen. Judith wordt Zinhle genoemd (uitgesproken als zintslee met een soort klakkende s) en Marjolein Mbali (uitgesproken als mumbaalie).
We genieten en hebben het gezellig! In onze spaarzame vrije uurtjes kijken we vaak 'Love Child', een serie over uiteraard een verloskundige in de jaren '70. We hebben eigenlijk nog geen tijd gehad om heimwee te kunnen krijgen. We mogen hier dankbaar werk doen, en genieten van ieder mooi baby'tje dat we weer op deze wereld mogen verwelkomen. We hopen dat er nog veeeel mogen volgen!
Lieve groetjes uit Zuid-Afrika,
Judith en Marjolein
-
23 September 2016 - 21:41
Hetty:
hoi Judith en Marjolein.
leuk om even jullie ervaringen te lezen.
Het huisje met de huisdieren ...bbbrrrrrrr
Geniet samen.... -
23 September 2016 - 21:47
Thirsa:
Wauw lieverds! Geweldig! Wat een verhalen!
Ik hou van jullie! Veel plezier!
Liefs Thirsa xx
-
23 September 2016 - 21:52
Andrea:
Hallo!
Goed van jullie te horen :) Ik dacht toevallig vandaag nog: heb ik mij wel goed aangemeld voor de blogs of is er echt weinig wifi? Dat laatste dus.
Heel mooi om te lezen wat jullie allemaal mogen doen en dat jullie het als dankbaar werk ervaren. Ook heftige dingen waar wij ons moeilijk iets van kunnen voorstellen.
Heel veel succes, plezier en sterkte met alles wat jullie nog gaan meemaken! Ik denk aan jullie.
Veel liefs,
Andrea -
23 September 2016 - 22:07
Ad En Anjo :
Liefjes, wat een mooi verhaal en wat leren, zien jullie veel.
Geniet ervan.
Over een paar weken komen jullie mannetjes.
Laat ze maar veel zien.
Dikke kussen en knuffels van ons uit Nederland.
-
23 September 2016 - 22:31
Francisca:
Jaaa! Ik heb lang op jullie verhalen gewacht. Wat een hoop indrukken zeg. Maar wel heel mooi en bijzonderom te lezen!! Succes en geniet er nog van. Xx -
23 September 2016 - 22:32
Dave En Irma:
Hallo lieve schatten.
Wat fijn dat het op deze manier lukt om iets op de blog te zetten.
Wat een leuk verslag! Het ga jullie goed.
Weer weekend, kunen jullie voetjes weer even uitrusten.
Xxxx -
23 September 2016 - 22:33
Loïs:
Hey lieverds, fijn en mooi verslag
En jullie allebei heel veel succes
En Judith ik hou van je
Liefs Loïs -
23 September 2016 - 22:42
Paps:
Hallo Marjolein,
Heel mooi om de blog te lezen naast als onze bijna dagelijkse appjes. We zijn super trots dat je dit werk mag doen en er zo als te zien is op alle foto's heel veel plezier in hebt.
Geweldig!
Nog heel veel plezier samen met Judith.
We houden van je! Dikke knuffel van je vader! -
23 September 2016 - 23:05
Mirjam:
Wauw superleuk he!
Tof om dit allemaal te lezen, zat al te wachten op wat nieuws haha,
maar verwachtte al dat het internet te wensen over had.
Heel veel succes daar!
Geniet van alle mooie kansen die je daar krijgt!
Gods Zegen!
Liefs Mirjam -
23 September 2016 - 23:11
Annemarie:
Hey Marjolein,
Ongelofelijk wat een verhalen in relatief zo'n korte tijd. Zo bijzonder om daar te mogen zijn en zoveel mee te mogen maken.
Van de week vroeg Tim in welk land het mooie meisje ook alweer was, waar ook ons sponsorkindje woont. Toen ik hem vroeg welk mooie meisje hij bedoelde zei hij: 'dat weer je toch wel, van Ina, die nu naar de baby'tjes is. Ik vroeg: 'bedoel je Marjolein?' Ja!! Zei hij. Die vind ik zo mooi. (Sorry Bert-Jan, een kleine kaper op de kust)
Meid, geniet van al het moois wat je mee mag maken en pas heel goed op jezelf.
Liefs van ons viertjes. -
24 September 2016 - 06:36
Daniel:
Hoi Marjolein, wauw, als je het zo op een rij zet is het inderdaad een heel avontuur.
Mooi hoe jullie zo kunnen genieten van het nieuwe leven, terwijl je het vaak ook zo graag anders zou zien!
We denken veel aan je, nog een paar weken en dan krijg je gezelschap!
Liefs, Daniël & Lilian -
24 September 2016 - 08:10
Lars, Marjolein & Benthe:
Hey Marjolein! :)
Wat een belevenissen daar zeg! We denken veel aan je en krijgen gelukkig veel te horen van Bert :)
Nog een paar weekjes en dan kunnen jullie elkaar eindelijk weer zien en een beetje samen dit avontuur beleven :)
We zijn heel benieuwd wat je allemaal nog meer te wachten staat! Maar wat een ervaring doe je daar nu al op! :)
Heel veel liefs,
Lars, Marjolein en Benthe :) -
24 September 2016 - 09:18
Derike:
Woow! Wat een belevenissen zeg!!
Heel bijzonder dat jullie dit doen. Wat een ervaring moet het voor jullie zijn.
Blijf voorzichtig doen, maar geniet er van!!
Groetjes Derike -
24 September 2016 - 14:08
Lilian:
Lieve zus,
Prachtig om jullie verhalen te lezen!
Ik vind het maar knap hoor, en ben heel trots op je/jullie.
Liefs, Lilian -
24 September 2016 - 16:18
Ria (collega Irma):
Meiden wat een fantastische ervaring doen jullie hierop. Het is zo fijn om te mogen mee genieten van de geweldige verhalen.
Wens jullie nog heel veel plezier en succes, geniet er van !!!
Groetjes Ria -
25 September 2016 - 12:30
Dianne:
Hee Judith!
Leuk om jullie belevenissen te lezen en foto's te zien! Bijzonder wat jullie allemaal meemaken.
Heel veel plezier en succes nog!
Groetjes, Dianne
-
26 September 2016 - 21:35
Martijn En Jannie:
Judith en Marjolein, wat een fantastische ervaring beleven jullie daar! Op alle foto's stralen jullie, ziet eruit alsof jullie op echt op 'jullie plek zitten. Hoop dat jullie alles intens kunnen meemaken, want de stage is ook zo weer voorbij!
-
27 September 2016 - 12:21
Regina:
Geweldig, geweldig.
Wat fijn dat het zo goed gaat en al zoveel bevallingen!
En wat vertellen jullie dit op een leuke manier.
Nog veel plezier en succes!
Xxx Martin& Regina -
02 Oktober 2016 - 18:36
Sietske:
Hallo Judith en Marjolein,
Jullie maken wat mee zeg! Een heel andere wereld, knap dat jullie het zo goed doen na zo`n korte tijd.
Het zal ook best wel zwaar zijn, zoveel lopen, geen auto of fiets, erg sportief natuurlijk.
Veel sterkte en plezier toegewenst, ik bid voor jullie. Een groet van Sietske
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
