Veilig thuis... met toch een beetje heimwee!

Hallo allemaal!!
Inmiddels zijn wij weer veilig thuis gekomen na ons bijzondere avontuur in Zuid-Afrika. Daarom hier nog even een laatste update, want na onze laatste blog hebben we weer van alles beleefd.

In oktober kwamen Bert Jan en Bas. We hebben het ziekenhuis aan hen mogen laten zien en daar werd op dat moment ook een baby’tje geboren, dit was wel heel bijzonder! Daarna zijn we beiden heerlijk op vakantie geweest. Het was dan ook wel weer even gek om daarna weer terug te komen in ons dorp. En bij thuiskomst werden we direct verwelkomd door een nieuw huisdier, een schorpioen! Gelukkig waren onze dappere vriendjes er toen nog en hebben zij hem gevangen. De omschakeling was na hun vertrek wel even groot, we hadden toen ook even een dag last van een dipje. Op dat moment wilden we zelf eigenlijk ook wel met hen mee naar huis. Maar de volgende dag zijn we natuurlijk vol goede moed weer begonnen aan stage en toen was het weer helemaal goed. Daarna hebben we lekker een rustig en zonnig weekend gehad met een Afrikaans feestje in de kerk. Dat was een belevenis op zich. De dominee was jarig, daardoor hadden we een soort kerkdienst die 7 uur duurde! Grappig om een keer mee te maken, maar wat ons betreft had het ook wel in 2 uur gemogen ☺.

Daarna hebben we nog 2,5 week stagegelopen. Het was nog steeds aardig rustig, maar we hebben toch allebei nog een paar bevallingen mogen doen. Ook hebben we bij een keizersnede steriel naast de gynaecoloog mogen staan. En daarna hebben we ook gezien hoe bij deze patiënt de eileiders werden afgebonden. Heel interessant om dit alles van zo dichtbij te zien.
Verder hebben we nog een anafylactische shock meegemaakt, een vrouw die een ernstige allergische reactie op medicatie kreeg en hierdoor in shock raakte. Gelukkig stonden wij met z’n tweeën nog bij haar op de kamer toen dit gebeurde en hebben we op tijd hulp kunnen roepen. Anders had het heel anders af kunnen lopen…
Doordat het deze laatste weken dus helaas rustig bleef op de afdeling, hebben we nog wel geprobeerd ons Zulu een beetje bij te spijkeren. Dit zorgde voor lachwekkende situaties als de vrouwen ons schaapachtig aankeken omdat onze uitspraak blijkbaar toch niet helemaal goed was! ‘Ngizokuzwa inhliziyo yengane’ bijvoorbeeld, hihi! ‘Ik ga naar het hartje van de baby luisteren’. Dit kregen we niet soepel uit onze mond.

Ongeveer een maand na de bevalling komen moeders hun kindjes aangeven, ook bij ons op de afdeling. Dus we troffen af en toe ook moeders waarvan wij de bevalling hebben gedaan, leuk om die terug te zien! Ook al bleek dat we niet iedereen meer herkenden, dat was af en toe een beetje beschamend… Maar gelukkig herkenden ze ons wel. Dus als we weer een breed lachende vrouw op één van de stoeltjes zagen zitten, krabden wij onszelf even flink achter de oren… We vonden het heel leuk om hun vaak grote waardering en dankbaarheid te merken. Dan zijn we toch echt wel trots op ons mooie en bijzondere beroep!

De zomer is nu in aantocht en daardoor hebben we afgelopen weken over het algemeen ook heerlijk weer gehad, met zelfs een keer 42 graden. Dus we hebben na onze stagedagen nog vaak genoten van even heerlijk in het zonnetje zitten. En met dit warme weer kwamen ook Mr en Mrs Agama Hagedis tevoorschijn. Vanuit ons keukenraam konden we ze zien zitten in de boom, met een knalblauwe kop. Echt mooi!

Op onze laatste vrijdag zijn we ook nog met ‘Baba’ en twee jongens op pad geweest met een grote pick-up truck om maïsmeel uit te delen aan weeskinderen en hun verzorgers in de omgeving. Tot onze grote verbazing tilden de vrouwen zo een zak van 50kg maïsmeel op hun hoofd en brachten het zelf, soms op blote voeten, naar hun huisje! Deze tocht gaf ons ook de gelegenheid om meer van de omgeving te zien en bracht ons naar ‘Msinga top’, met een prachtig uitzicht over de bergen. Het was wel heel gek om te beseffen dat we ongeveer een week later alweer in Nederland zouden zijn…

De laatste week was voor ons dan ook nogal dubbel. Aan de ene kant hadden we zin om naar huis te gaan en onze families weer te zien. Zeker toen ook de stroom uitviel en het water bijna op bleek te zijn, verlangden we weer naar huis. Aan de andere kant hebben we het ook heel erg naar onze zin gehad. Daarom hebben we de laatste week nog optimaal genoten. We hebben zoveel mogelijk mutsjes uitgedeeld aan alle baby’s die we tegen zijn komen. We hebben de laatste week nog met ‘het leukste team’ samen mogen werken, dit was heel gezellig. En we hebben ook een hartelijk afscheid gekregen; compleet met van iedereen een dikke knuffel, zelfs van de hoofdvroedvrouw, een Zuludans en nog even met iedereen op de foto. We hebben genoten van ons werk en vooral van het leuke team, we vrezen dat we het nooit meer zo ontspannen en gezellig zullen treffen als daar. Alles lijkt te kunnen, er is veel lol onder elkaar, men zingt en danst soms zelfs in de kamers, dat zal met volgende stages wel weer wennen worden.
Marjolein heeft 45 bevallingen mogen doen en Judith 44. We hebben ook nog 15-20 keizersnedes bij mogen wonen en de kindjes mogen opvangen. We hebben geleerd te knippen en te hechten. We hebben trieste dagen gehad maar vooral mooie. We hebben frustraties gehad maar vooral veel gelachen. Kortom wij hebben genoten, dit was een ervaring om nooit te vergeten. We zijn blij om weer thuis te zijn maar we hebben ook echt wel een beetje heimwee…

Ngiyabonga (bedankt) allemaal voor jullie steun en medeleven!

Liefs,
Mbali & Zinhle
(Marjolein & Judith)